Ngjallja e Krishtit ishte një akt hyjnor në të cilin u përfshinë të tre Personat e Hyjnisë (Gjon. 10:17-18; Vep. 13:30-35; Rom. 1:4). Ajo nuk ishte thjesht një ripërtëritja e trupit të lodhur, vuajtur dhe të kryqëzuar të Krishtit që ishte zbritur nga Kryqi dhe vendosur në varr. Ajo ishte në fakt transformimi i trupit të Krishtit i cili tani me të do të ishte në gjendje që të lëvizte në mënyrë ë lirshme dhe të padëgjuar deri atëherë (Luka 24:31, 36). Ajo ishte ribërja krijuese e trupit të Krishtit, një trup i cili është tani plotësisht i lartësuar në lavdi dhe i pavdekshëm (Filip. 3:21; Heb.7:16, 240. Biri i Perëndisë i ngritur në qiell jeton në dhe përmes trupit të Tij dhe do të jetojë përgjithmonë. Apostulli Pal shkruan tek 1 Korintasve 15:50-54 që të krishterët të cilët do të jenë të gjallë në këtë botë në momentin e ardhjes së Krishtit do ti nënshtrohen një transformimi të tillë. Ata që kanë vdekur në Krisht to të ngjallen për t’ju nënshtruar të njëjtit transformim për të mos vdekur më kurrë.
Krishterimi është i themeluar mbi sigurinë e ngjalljes së Krishtit si një fakt historik. Ky është qëllimi i Ungjijve kur regjistron dhe insiston në varrin e zbrazur dhe në shfaqjet e Krishtit dishepujve të Tij me trupin e ngjalljes. Po ky është edhe qëllimi i Veprës së Apostujve (Vep. 1:3; 2:24-35; 3:15; 4:10; 5:30-32; 13:33-37). Apostulli Pal e konsideroi Ngjalljen si prova e padiskutueshme që mesazhi i Krishtit si Gjykatësi dhe Shpëtimtari hyjnor ishte i vërtetë (Veprat 17:31; 1 Kor. 15:1-11, 20).
Ngjallja e Krishtit demonstroi fitoren e Tij mbi vdekjen (Vep. 2:24; 1 Kor. 15:54-57), provoi drejtësinë e Tij (Gjoni 16:10), provoi hyjninë e Tij (Rom. 1:4). Ngjallja e Krishtit hapi rrugën për Ngritjen e Tij në Qiell dhe uljen e Tij në të djathtë të Atit në një mbretërim të përjetshëm e total. Ngjallja e Krishtit i garanton besimtarëve faljen e mëkateve dhe shfajësimin prej tyre (Rom. 4:25; 1 Kor. 15:17). Ajo është gjithashtu edhe shpresa e jetës së përjetshme në Krisht për këdo që beson me të gjithë qenien e tij Jezus Krishtit si Zotin Perëndi, Profet, Prift, Mbret, Shpëtimtar dhe ndërmjetës i Perëndisë me Njeriun (Gjoni. 11:25, 26; Rom. 6; Efes. 1:18-2:10; Kol. 2:9-15; 3:1-4).